SEN YOKTUN
Kaç kereler yoktun sen
O soğuk ve ayaz gecelerde Yokluğunla avuttum kendimi Avunduğumu zannederek Kaç kereler ağladım sensizliğime Çaresizliğime yakardım İsyan türküleri söyledim Bağıra bağıra Ama hiç duymadın Sen yoktun Lanet olası yaralarım Hiç ama hiç kapanmadı Her gece kanadı durmadan Hani yaktığın mumlar vardiya Gelirken Umut ışıkları hayal damlaları Söndüler birer birer Giderken kırdığın kalbimin Parçalarıyla kestim bileklerimi Öldüm bir imla hatası gibi şiirlerin kollarında Ve astım kendimi Günahkâr bir hayat ağacına |