SEN NE GÜZELSİN ÇEŞME.....!
Billur gibi suyunun;
Şakırdar duru sesi! Su tasında taptaze Bir yolcunun busesi! Bin dokuz yüz otuz üç; Yazıyor mermerinde, Emekler ziynet olmuş! Çeşmenin her yerinde. Bir zincirle bağlanmış; Su tası kolye gibi, Gerdanına çeşmenin Ne yakışmış,Yarabbi. Solgun mehtap uyuyor! Girerek sinesine; Yorgun bir yolcu gibi Baş koymuş öylesine... Yel vurdukça dallara Gölge karışır suya Uyanır mehtap birden ! Son verir bu uykuya. Dost olur gecelere! Göz kırparken yıldızlar; Şafak vakti selamı, Verir şalvarlı kızlar... Doğan günle beraber; Aynı dün gibi başalar, İlk konuklar elbette; Ötüşen güzel kuşlar. Gök güneş ışıkları! Şu dalların üstüne, Bir nağme de sen ekle Kuşların türküsüne... Gün erirken olukta! Güneş yorgun yıkanır Susuz kalmış yolcuyu; Bu çeşme hemen tanır.. Su değil sanki,akan Cennetten gelen Kevser Kim içerse bu sudan! Kalbinde sevgi besler... Süleyman ÜSTÜN ( 1957 KARS ÇAKMAK TABYA) |