’’düşün şiirimi derinliğine’’

Şiir aleminde uçtum bu gece
Rüzgarına kapıldım gittim
Kayboldum satırlarının arasında
Ezikliğini duydum hayatın ıssız nağmelerinde
Yeniden dünyaya geldim sanki
Yudum yudum içtim sayfalarını şiirin

Şerbetin son yudumu dizelerin
Ben hangi dünyadayım bilmiyorum
Aklım başımda değil...

Nefesim kesiliyor
Küllendi umutlarım
Zaman durdu sandım
Yalanları sıraladım defterime
Sayısını unutmuşum dertlerimin
Ellerimde hayatın gerçek yüzü
Umutsuzluğun pençeleri kesik kesik
Paramparça olmuş dünyam
Kaybolmuşum düşlerimde

Özlediğim çocukluğum
Masum bakışlarımın imgesi
Özlediğim çocuksu gözyaşlarım
Gençliğimi hatırlarım hep...

Dertler tükenmez bitmez
Sorumsuzluk vardır, çoğu zaman
Cahil kalmışız hayata
Çilekeş göz ucu yağmurlar
Duvarına vurur şamar gibi aklımın
Dilim çözülmüş son pişmanlığında
Neşter yemiş uykularım
İliklerim ıslanır özlemin kuytularında
Kanım donar sevgisizliğim
Suçluyum an be an
Mecburiyet varmış gibi
Musallada yatan kimdir
Dön de bir bak
Hayatın finali
İmam duada
Gelecek var mı ufkumda
Karanlıklar dolu saklı bahçe
Satırları sararmış nemli yaprak misali günlerin
Özledim ben de yaşamı
Belki bir şeyler bulursun Behçet kendine özgü
Düşün şiirimi derinliğine...

Behçet Bük 522/2.9.2014