AĞLARSIN Kİ
Bazen öyle çok ağlarsın ki
Gözlerin kaybolur yaşlarında, Bağırırsın gecesiz kaldığın sabahlara Acıdan değil umuttan aslında. Bazen öyle çok sinirlenirsin ki Kendini tutamazsın umudun yokuşlarında Kaçmak, kurtulmak istersin Umudun acı bıraktığı tüylerden,başını koyduğun yastığa. Bazen öyle çok sevinirsin ki Onların heyecandan mutluluktan olan sarılışlarına Seni üzdüklerini, parçaladıklarını bilirsin Merhametten yoksunluklarını kanıtladıkları O umutsuz bir o kadar da mutsuz ölü kalpler yatağında. |