Yıldırım atların nallarından dökülmüş kadar yorgun gönlümü
Med-cezir rûhumu dile verdim
Dilimi figâna mıhladım
Yine sığmıyorum ben bana

Yine muharebe meydanına dönmüşüm
Bir şey deyin onunla dizginleneyim
Bir şey yapın ufuklara kaçırın
Yine sığmıyorum ben bana

Rûhumun cengine birde peri kızlarını katmışlar
Çoktandır yitikti hafakanlar dört nala koşmuşlar
Yine sığmıyorum ben bana, taşarım bedenden dışarı
Elbet sokarlar beni bir kefenden içeri

İçimde bir rûz-i muharebe var
Ne kazanıyor, ne kaybediyor ne de vazgeçiyor
İçimde bir muharebe var
Med ve cezir arasında korkunç kavga

Fâtih´in kıyıda duruşu gibi
Dayanamayıp atını denize sürüşü gibi
Kabir kapısına gözünü dikişi gibi
Yine sığmıyorum ben bana

İçimde bir cenk var berilerden
Ötelerden de geliyor aşamıyorum bu sur´u
Aynı hucum, aynı savaş , aynı med cezir
Yalnız savaşılanlar değişmiş, savaşan aynı

Aynı ses, aynı hava, aynı rezillik
Hep mi fuhşiyat, yok mu bir örtü, bir perdelik
Örtünsünler de uyusun artık bu çocuk
Görsün, bir iffetli kadın, rüyâsında.