Özlem ağır
Hüznün düştüğü gecelerde


Eylül de hüzün
Bende bir alışkanlık
Lakin...
Eylül erken geldi
Hüzün erken geldi
Bu mevsimde
Bu şehre


Boş bir çerçevede
Duran gölgen
Sonradan anladım
Kırıldığım yerden
Koparıyorum
Kalbimdeki yerini
Aklımdaki seni


En nihayetinde
Yanlızlığıma
Hesap soruyorum
Güneşin aydınlığında
Gecenin...
En karanlığında
Yanlızca
Sessiz
Biraz demlice


En hassas olduğum
Noktadan...
Vuruyorum kendimi


Satırların arasına
Bıraktığım boşluklarda
Bir sen vardın
Bir de ben
Bunun adı
Bir sevdaydı
Aslında daha
Vakit vardı
Ama biz
Unuttuk kendimizi
Bir yerlerde


Bir gölge düştü
Sıfırladım hayatı
Kayıp bir
Adresden ibaret
Şimdi o hayat


Varacağım bir yol değil
Gittiğim
Ve ben
Gidiyorum yinede
Geçecek mi?
Bitecek mi?
Yok
Geçmez
Bitmez
Bilmezmisin






Sevay