GÖNÜL DİLİDilimde onlarca sözcük izleri, Hüzünlü bir yaldız kaplı üzeri, Hepsi de ayrılık sözlüklerinden Dolum dolum dolmuş nemli gözleri. Kendime şöyle bir baktım rüya da; Üzünçlü olmalı, hüzünlü ya da; Gönlüm küle dönmüş hasretlerinden Yok imiş bu derde çare dünya da. Güneş solmak üzre, son yazlarımdan, Ay çekilmiş soğuk ayazlarımdan, Doğru mu yaptığım bilemem ama Büyük yük dökülmüş omuzlarımdan. Rehavete düştü Coşari sanki Gönül dili öyle gizli lisan ki, Sustukça duyulmaz oldu feryadı, Seven bilir, çeken anlar, inan ki! İbrahim COŞAR |