Yokluğun bir kabus.Hasretin dir ey yâr içimi yakan Umuduma hüzün pranga takan Kirpikten süzülüp yaşları akan Ben oldum her zaman bilmedin gitti..! Bir gün de ne olur açsan kapımı Bir tek sana verdim gönül tapumu Gelipte dinlesen son hitabımı Desem de kapımı çalmadın gitti..! Ne idi kusurum ne dir ki suçum ..? Yokluğun da senin sevdana açım Binbir parca olmuş inan ki içim Yıllar var bir muştu salmadın gitti..! Yokluğun bir kabus uykumu böler Bu biçare her gün hep seni diler Sanma ki bu yüzüm neşeyle güler Bu garip gönlümü almadın gitti..! Artık viran bağım bülbülüm ötmez Soldurdun gülleri bir daha tutmaz Ciğerimi yaktın dumanım tütmez Derdime bir çare bulmadın gitti..! İsmail akın.. |