YâdigârSözüm vardı sana Yayla çiçekleri kalmayacaktı boynu bükük Ve susuz O yüzden tükettim gençliğimi Taşlar yastığım; yaylalar, dağlar yorganım Ve ben hâlâ umutları kankırmızı, uykusuz Her divane gibi ben de başımı alıp gittim Dönemedim, dönmek de istemedim hani Gittim işte sualsiz, sorgusuz Zannetmeki ay ışığındaki beni yitirdim Geceler sırdaşım, yıldızlar yoldaşım Ruhumdaki sen sımsıcak, bedenim buz Kömür karası dolunaylarda bırakma beni Tut hayallerimin bir köşesinden sımsıkı Kalmayayım boynu bükük ve yağmursuz Zamanın prangalı esiriyiz biz Masum düşlerimiz kadardır varlığımız Çehresi kızıl dikenlerle örülü olsa da hudutsuz |