Son Vapurun Uğultusubir kurşun kalem yaşını yazdığında daldığın uykudan uyanıyorsun kara önlüğünün cebinden düşen hayatının çığlığı yankılanıyor suya düşen ağlarda kesilen dalların genişlettiği gökyüzünde fırtınanın uzaklarda olmadığını görüyorsun eski bir şemsiyeyi açmaktan vazgeçip yağmurla kucaklaşmak istiyorsun çay bahçeleri kapandığında geceye doğru muhabbetlerin şeker gibi eridiğine hayıflanıp ardından gelen kedilere bakıyorsun ağlamak için bir sebep arıyorsun kapında her zaman bu an seni karşılıyor tokmağında sıcak ellerin buğusu anılar pencerende gece kuşu uzakta son vapurun uğultusu |