Elleri güzel kadınlar vardı
Azıcık kalbimi okşasalar
ne olurdu sanki
Birine sarılmayalı çok oldu
Dünya da kirleniyordu zaten
Ben daha birine sarılıp
ağlayamadım bile
Toprağı çatlamış küçük bir
saksı gibiyim
Yağmurum uzak
Güneşim uzak
Ben daha yaşayamadım oysa
Elleri güzel kadınlar vardı
Avuçlarında uyumak istediğim
Masallarım kırık
Hayallerim bozuk
Ölümü başı boş bırakmışlar
Güzel şeylerin ortasında
Seni seviyorum derken bile
Kumlaşıyor kelimelerim
Ben daha anlatamadığım
kırılganlığımda öldüm
Elleri güzel kadınlar vardı
Gökyüzünde bir bulut gibi
Kimsesizliğimin baş harfleri gibi
Hiç dokunulmamış bir
roman sayfası gibi solgun
Hikayem çiziklerler dolu
Sonum boş ölümlerle
Elleri güzel kadınlar vardı
Gözyaşımda tutabildiğim
Şiirlerim üzgün
Sesim buruşuk
Yazılarım yırtık sevinçler gibi.
Ne bir tarih kokuyorum
Ne de bir hayat
Çamurlu bir yağmur birikintisinde
Sadece bulanıklaşmışım
Paçavra ölümler diyarında
Elleri güzel kadınlar vardı
Hiç bana dokunmamış
Dokunamamış...

19:56
14.07.2016
Şiir- B.Biricik