AFORİzmatik KumuLLAR
el yordamıyla tapındıkları akıllarına acıyıp
kalbinin karanlıklarına gece görüşü yaratılır, şairlere. ve onların küstahça sorularına gülümserken tanrı susma hakkını kullanmadığını haykırır kainat. bir ötüş imbiklenir kulaklarına sayaçların yahut gökyüzü delinir bir küpe yorganından. bir çocuk limonlu külahını düşürürken yere bir hasta dondurur, son bakışlarını. gece, topla hepsini ve bırak şairlerin kapısına! uçtu Hezârfen, sordu şairler, ve usulca gülümsedi tanrı. cevap hakkını kullanmadı kainat. |
sevgımle