YÂRKüskün baharın çocukları gibi ikimiz Gözlerimizin altı morarması bundandır Bundandır ellerimizin kavuşamaması Yüzümüzün solgunluğu da artık bundandır... Küslükler kovalanırdı ağaçlar altında Masum gözyaşlarımız yine akar dururdu Bizi tam göğsümüzün ortasından vururdu Şimdi bütün dargınlıklarımız da bundandır... Boşverseydin keşke bütün olumsuzluklara Artık sen de uyan sevinerek sabahlara Avuturuz biz de kendimizi yalanlara Bütün sonbahar yalnızlıkları da bundandır... Kimseyi sevemedim, ben hiç özgüvenle Aşık ise olmadım, anlamadım sevmekle Her zaman bunu yazdım, satırlara kalemle Adem ile Havvanın da bilmesi bundandır Yalan duvarlara bakındım durdum yıllarca Ömrüm böyle tükenmiş, yıllarım geçmiş onca Gönüllerde taşıdığımız en güzel gonca Benim de en çok sevip, ulaşamadığım Yâr’dır Behçet Bük 1516/9.8.2016/Eskişehir 0.130’’ |
GÜZEL ŞİİRDİ SAYGILARIMLA ESEAMLAR