KAR TANELERİÇekme ellerini üzerimden Kendimi çok yalnız hissediyorum İstersen en ağır sözleri söyle Gözlerine bakacak yüzüm yok Silkele yakamdan çekerek Yüzüme vur hatalarımı bir bir Acım az da olsa hafifler belki Pusulasız bir gemi gibiyim denizler de Çıkan fırtınalarda ben ne yapacağım Sığınacağım limanım da yok artık İçimde biriken bu dermansız zehir Yavaş yavaş öldürüyor beni Aşkımıza sahip çıkamadık Elimizdekinin değerini bilemedik Bedenim havlu attı Sevdamızın yükünü kaldıramadı Bilinmeyen bir denklem değildi sevgimiz Atom gibi parçalara ayırdı bak bizi Şiirler öksüz kaldı gidişinle Geceler daha bir sessiz Öfkeler dizgine vurulur Siyahın tonları dönerken griye Yalnızlığın üstüne beyaz bir örtü çekilir Kar taneleri savrulur rüzgarlarda Çığlıklarım demir atmaz uykularımda Buruşturulup bir köşeye atılır Naftalin kokulu aşklar Çalınmış mutluluklar kalır geriye Acıya kurşun işlemez artık Görülmez böyle yürek yarası Zincir tutsaklığı ve sabır Kırbaç yalvartması sessizliğin Veremeyeceğim hesabım yok artık Herşey gün gibi gerçek Boşuna değil bu ölürcesine sevmek ... Refik 08 . 08 . 2016 İstanbul |
Her yere ve zamana yazılır.
Çok da güzel olmuş.
Kaleminize ve yüreğinize sağlık:)) Sevgiyle