DÖN
Gülüşünü özledim,gülüşündeki özgürlüğü,
Dilediğim kadar koşabildiğim, Koştukça mutlu olduğum, Sevdikçe sevildiğim, Gülüşündeki dünyamı özledim... Öyle bir gülüş ki içimi ısıtan Ben buradayım dercesine ruhumu sımsıkı saran, Bana ben olmayı öğreten bir gülüş... Şimdi ona o kadar ihtiyacım var ki, Çünkü ben kayboldum sensizlikte, Çünkü güneşim kayıp... Geceye mahkum oldum. Gittin gideli soldu çiçeklerim, Yağmurlar bile yağmaz oldu bu şehre, Gülüşünü özledim,gülüşündeki huzurumu... Gel artık sevdiğim,gülüşünle doğdum ben, Gülüşünle öleyim... |