Uykusuz geçen bir bahar gecesinin dağınık bir şiiri uykusuzluk çekenlere hediyem olsun yalnız değilsiniz

Uykusuzum yine
Mevsim mevsimlerin en uysalı en sevileni mevsimlerin içinde
Uykusuz geçen gecenin miskinliği üstümde;
Mevsimi cehenneme çeviriyor içimde
Ay gün ışığı gibi havada
Limon çiçekleri gizemli bir büyü yaymış etrafa
Ben gecenin gece yarısı duruyorum öylece balkonda
Dışarının büyüsünü içimdeki cehennemle değiştirmek istercesine
Son nefesim gibi solumaya çalışıyorum havayı içime çeke çeke
Deniz nefes alıyor derin derin benimle
Deniz ve gökyüzü birlikte uyuyorlar üst üste
Ayaklarım hafiften hafif basıyor yere;
Varlığımı herkesten gizlemek ümidiyle
Musluğu iyi kapatmamışım su damlıyor tane tane
Sessizliğin sesini duyuyorum yüreğimde
O ses nefesimi yeniyor fazla geliyor sığamıyor içime
Mezarına sığmayan bir mefta huşumetiyle
Altıntop çiçek yüklü; bir dalı ağır gelmiş bedenine
Benzetiyorum halini halime ben gibi bükülmüş
Değiyor yerlere
Tek derdi çiçekleri kirlenip çürüyecek yerlerde
Benim söylenmemiş düşüncelerim gibi yüreğimde
Tek derdi çiçekleri kirlenip çürüyecek yerlerde
Benim söylenmemiş düşüncelerim gibi yüreğimde
Limon çiçeklerinin büyülü kokusu
Na hoş mayhoş mayışıyor yorgun bedenimde
Toprağıma karışıyor gözlerimin önünde
Halbuki kınalı yasemin hayal etmiştim ben mezarımın üstünde
Bu akşam böyle, limon çiçekleriymiş demek ki
Bu akşam duracak olan mezarımın üstünde
Limon çiçekleri limoni gönlümün limoni kucağında
Beni sarhoş ediyor hazırlıyor limoni bir ebediyete
Asiye