BEN ARTIK TOPRAK KOKUYORUM
Ben artık toprak kokuyorum
Elimdeki buket çimenden Her sabah karıncalara selam çakıyorum İçtenlikle,övgüyle Biraz soğuktur buralar Güneş değil aydır benim ışığım Bir yanan bir sönen kördüğüm Kuşlarla konuştum Beni çok sevdiler Sürekli kozalak atıyorlar Dikili ağaçtan Arkadaş yoktur buralarda Derdimi belki bir sineğe Belki bir uğurböceğine anlatırım Gülmek değil,ağlamaktır hergün gördüğüm Yakında olup da dokunamamaktır Bir geçmişim var başucumda Bana nerde olduğumu hatırlatan Ben artık toprak kokuyorum Ne yazık ki bir kolye değil, bir demet çiçektir hediyem. |
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar