Sükutumdan dolayı kendimden başka kimse kabahatli değildir. En büyük düşmanım ben idim. NAPOLEON
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Hiçliğin Hiçi
hazinoyku
5,0 / 2 kişi ·4 beğenme · 1 yorum · 1026 okunma
nursen
 Hiçliğin Hiçi
Kaybettikçe özlüyordum kendimi.Bu yaşanamayan bir aşkın garip bir gupesiydi.Hiç olmuş kıyılarımdan yakalanıyordum her seferinde.Yuvarlanıyordum hiç sevilmemişliğimin kıyısına.Ahenksiz bir melodiydi dizlerim.Düştüm ve sessiz acıların kapaklarında mimlendi uykularım.
Hiç sevilmeyen kentlere aitti göz pınarlarım.O isimsiz tabloların şairiydim.Yalnız ve sükursuz vuruyordum gökleri.Ve hiçlik yine yaralıyordu ağrısı dinmemiş nasırlarımın. Kaybettikçe özlüyorum seni de şu sıralar.Vazgeçtikçe kazanıyorum artık.Çabalamak eski yıpranmış defterlerin arasındaki bir gül Gül ki sevgilim ben sen de ne çok öldüm. Kahkakası kesik bir kız çocucuğu sesim.İstediğin yerlerimden vur beni. Kaybettikçe yeniyorum içimdeki seni. |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hiçliğin Hiçi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 5.8.2016 00:48:23
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1026
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 4 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.