VAGONDAKİ ELMALAR
Bana bir elma daha ver,
Gözlerinin boşluğuna düşeyim... Sarılmış yanlarını kabuğa bağlamadan İçkin sigaralar bana sar... Ezilmiş bir destanı andırıyorsun, Bana bakma öyle Sigarayı sarışından belli... Günah sarmayı ben öğrenemedim, Elma soymaktan vaktim olmadığından... Neden hep ben mırıldanıyorum? Oysa sen trenler üzerine çok güzel konuşurdun. Sözcüklerden vagon yapmayı , Tümcelere iyi bir hayat bağışlamayı Çocuklar senden öğrendi... Ya elmaları! Şimdi daha çok seviyorlar çocuklar, Leblebi kokan ağzımdan biliyorum... Sence Cemal Abi elmaları sever miydi? İsminin ilk harfini atmamış olsaydı.. |