Issız Ayna
Bir gece dolunay sahili gibiydi hayat kalbim öyle bir yanıyorduki
zamanıma küstüm gözlerimin altı mos mor oldu kendimi ıssız aynanın karşısında buldum yarim söyle bana neye yaradı bunca acılar bunca oluşan yaralar ters köşeler üzerinde sürüklendim kabuslara bile alıştım sensizlik çok zor oldu atlattım sandım kendimi kandırmışım bir yaşlı ağaç gölgesinde oturuyorum göslerimdeki yaş toprağı güçlendirir oldu asma suratını diyen dostlarım var oysaki bizi ayıran onlar ıssız aynanın karşısında saatlerce ve günlerce göz yaşlarıyla boğuluyorum hayat bumu kadere sıkı sıkı sarılmak bumu en önemlisi ıssız aynanın karşısında kahrolmak bilmedi kimse anlamadı beni kimse şimdi sadece yaralı bir kalbim var belki birgün herşey güzel olur diye umudum da var |