Avşar Obası
Avşar obasında bir yiğit gördüm
Eğdirmiş başını yere bakıyor Oturup yanına derdini sordum Ablam dedi yağmur gibi akıyor Ağlamakdan şişmiş kırmızı gözü Bukadar mı yanık olur er sözü Yiğidi kül eden bir körpe kuzu Her sözü sineme kurşun çakıyor Sinemi dağlayan küçüçük Rüştü Yetim sofrasına kurtlar üşüştü Bir vicdansız kadın payıma düştü Off deyişi dağlar taşlar yıkıyor Diyor abla duygularım paslanmış Büzülmüş köşeye öyle yaslanmış Sırtındaki terden duvar ıslanmış Dağlanan ciğerde evlat kokuyor Bir medet diyerek sarılmış taşa Kul Garib’im şaştım vay gele başa Ne deyim bilmem ki yiğit gardaşa Sanki yüreğimi akrep sokuyor Emine Çerçi |
Kalemin daim olsun
____________________________Selamlar