Yorgun Deniz
Ağlarsın gözüm
Bazen başaklar ölünce Bazen güllerin solunca En çok da gözüm Güneşin boyun bükünce Aşk dediğin Hikayesidir hayatın Ülkesi özgürlüktür Gurbeti mayınlı yalnızlık Meyve ağacında Ağaç ormandaysa Ve gözüm yağmursan Ortasında toprağın Ağlarsın çamura da suya da Kana kana Gönül döker insan Kısım kısım olmasa Hayın gezmese Dersin ömür Ödevin yaşamaktır Herşeye rağmen Küçük bir kız çocuğu Parmaklarına sarıldığında Ve en çok da Gökyüzünden düşerken Yanar insan Ağlamak Güzeldir gözüm İçinde insan olunca Başaklar boy verince |