ZAMANSIZDI GİDİŞİNBir akşam üstüydü gidişin Aylardan temmuz Arkandan koştum yetişemedim Söyleyecek o kadar çok şey vardı ki Hepsini içime attım Yaşlı gözlerle yolcu etmek istemedim Biliyordum Gidersen içimdeki ateş sönecekti Ve bir daha hiç kimse Bu ateşi yakamayacaktı Karanlığa gömülecekti herşey Pusulasız bir gemi gibi Yolumu kaybedecektim Gidişini görmemek için gözlerimi kapadım Öylesine acıdı ki içim Keşke oysalardı gözlerimi İnan bu kadar acı duymazdım Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden Ağlayamadım Gidişini önlemek için tutmalıydım ellerinden Kapanmalıydım ayaklarına Peki ben ne yaptım Sana bu kadar yakınken Olduğum yerde öylece kaldım Ellerim değil miydi Her dokunuşum da seni ürperten Ürperirdin yine biliyorum Bir kez dokunsam tutsaydım ellerini Gidemezdin Bir yıkım oldu gidişin Sen adım adım uzaklaştıkça benden Çöküp kaldı bedenim olduğu yerde Nice acılara göğüs geren bu yürek Bu kez yenilmişti Kendimi toparlamalı ayağa kalkmalıydım Kalkamadım Oysa ben gideceğini biliyordum Hazırlamıştım buna kendimi Kaçak zamanları yaşıyorduk ikimiz de Zaman su gibi akacak Ve sen gidecektin ... Refik 27 . 07 . 2016 İstanbul |
Aylardan temmuz
Arkandan koştum yetişemedim
Söyleyecek o kadar çok şey vardı ki
Hepsini içime attım
Yaşlı gözlerle yolcu etmek istemedim
Çok anlamlıydı. Saygılarımla...