Ulusun destanıOnca yıl uykuda sessizce yatan Bir millet uyandı, yerinden kalktı. Giyindi kuşandı, yerinden kalkan Bayrağı elinde, bir destan yazdı. Üstüne gelirken, hainin tankı Bir millet korkmadan, önüne yattı Göğsüyle durdurup demirden tankı Üstüne oturdu, bir destan yazdı. Hainler kan ölüm, kustuğu gece Bir millet koşturdu, al bayrak elde Haykırdı bu millet, Allah diye Can verdi tarifsiz, bir destan yazdı. Uçaklar uçarken havada hızla Kurşunlar yağdırdı, koşturan halka Bir millet imanla, çıktığı yolda, Tarihe mal olan, bir destan yazdı. Doğruya inanan, askerden kimi Ben dedi sizdenim, öldürmen beni Çar çabuk soyundu, öptü’ de yeri Doğruyla bir oldu bir destan yazdı. Ulusum ben deyip, kendini bilen Dost düşman bir oldu yollarda hemen Haykırdı, bağımsız şu ülkem için Düşmana dostuna, bir destan yazdı. Yanlışa saparken, Allah’ n kulu Bilmezmiş, meğerse en doğru yolu Bir ulus bir oldu, oldu bir ordu Dostuna düşmana, bir destan yazdı. Bağımsız hürriyet, yolunda bizler Pek çok yol kat ettik, dönmeyiz bizler Bağımsız ulusa, göz koyan itler, Gördünüz Türk halkı, bir destan yazdı. Kul Yüksel geldim der, bir aşka Der. Vatan sevdası, bende bir başka Ata’mın bir lider, olduğu yolda Der’ ki o şu ulus, bir destan yazdı. 20 Temmuz 16 Ahmet Yüksel Şanlı er |