SÖZÜN BİTTİĞİ YERKayboluyorum yalnızlığımın sensiz sokaklarında Nefes almak da zorlanıyorum Geriye dönüp baktığımda Senli hayallerim yok oluyor Uğruna döktüğüm gözyaşlarımı Bilme sen Bu kadar boyun eğdirme kaderime Sevda çiçekleri açsın yüreğinde Muhabbet suskunluğumu alıp yanına gelsem Eski anıları deşsek yeniden Defalarca seviyorum desem Senden gelen acıları bir bir Sen diye kucaklasam İçim acısa gönül de koysam Değişmez yine de bendeki yerin Bu yazdığım sessizliğimin şiiri Her kelimesinde anlatıyorum seni Ben değil biz diye sevdim Hala fark etmedin mi bu gerçeği Yalnız gecelerimde seni hatırlatan Biraz hasret biraz sitem var sözlerimde Buğulu camlara yansıyan gözlerimde Bir haykırış var duyulması güç Nedir zor olan nedir bu korku Sevmek mi sevilmek mi suç Söyle hangisi Gülüşü bile değişmiştir sevgilinin Çalmıştır senden en değerli şeyini Senin sandıkların onundur artık Her şeye o karar verir Ne zaman başlayıp ne zaman biteceğini bilir Gecenin sonunda dinlenen fasıl gibisin Kimini memnun eder kimini edemezsin Vakit çok geç aşka Bu saatten sonra sevmeyi istesen de öğrenemezsin Başkalarını mutlu etmek için Söyle mutsuz olmak mı gerek Sensizlik hakim artık gecelerime Gözlerim bakmayacak eskisi gibi Damarlarımda dolaşıyor sen’li sensizlik... Refik 24 . 07 . 2016 İstanbul |
olmadı bir daha okudum..
son kez okudum,
yetmedi son kez bir daha okudum..
yarın yine okuyacağım..
okundukca okunacak bir siir..