O zamanlar sen anlamazdın hiçSen gün olup doğarken sabahlara ben utancımdan kahrolurdum akşamına vurulurdum senin bir bakışın bir güzel kokunla sen bilmezdin belki ama sen bilmeden ben günde kaç defa senin elinle vurulurdum ufak bir çakın bile yoktu oysa gözümün içine bakar ayrılmazdın peşimden saçların dizelerime düşerdi beni mahveden hep o düşlerdi o gülüşlerdi ama ben çok vurulurdum akşam demez sabah demez vurgun yerdim gözlerinden yine de iflah olmaz ayrılmazdım kapından o zamanlar sen anlamazdın hiç esir alırken gözlerin her bakışında sana bir adım kala senin kapında silahsız vurulurdum sen doğarken sabahlara ben ölürdüm sen anlamazdın hiç Yüksel Nimet Apel 23/Temmuz/2016/Cumartesi/Bodrum |