avuçlarım sıktıkça kanatırım kirini
yitip giden bir son
avuçlarım sıktıkça kanatırım kirini yorar aklım beni sana tüketilen yeni bir sancı doğuyor kaçak adımlarım dünkü tad sanrıları nedenler biçerken sensizliğime belkı değısebılırsın belkı bende degısebılırım ama gercek sukı ınsanlar degısmez yıkılıp kendimi de unuttum bir yerlerde üzengisiz dizginsiz pesimist yaşamın gri akşam ruhu küskün ve üzgün nefesimi kesen canhıraş bir gece gibiydi gözlerin denize dalışıydı sızmıştı usulca yuzume hüznün sesi sokaklar ölgün körkütük sızmış anılar tırnaklarım avuçlarımı dişlerim dudaklarımı kanatırken üserimde kainat sarsıldı kan ağlayan caddelerine ve yüreğin sürgü |
Çok doğal bir tarzınız var.
Ama biraz da şiirsel tını katarsanız harika olur.
Hoşça kalın