Gönül ve ÂşıkGönül sen âşıkla anlarsın aşkın dilinde Ne hoş tutarsın sen âşıkla aşkın elinde Yaşasan da âşıkla tek başına sahrada çölde Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Besmelesiz aşk yoluna âşıkla çıkmazsın Sevdiğinden başka Gönül’e baktırtmazsın Bir müşkül’lü hal görsen hemen koşturansın Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Her âşık gördüğün kula candan acırsın Gönlünde aşk yok olana dersin yanılırsın Nazlı yar gelsin diye yoluna bakınırsın Aşk kokar burcu burcu ey âşık gönlünde Ne gelirse Gönül’e başa kul elinden gelir Gizle kapaklı yapsa da Yüce Rahman bilir Gönülde aşk yoksa o gönül elbet delirir Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Yaralar dersin ey gönül nefret beni yaralar Birde başıma örerler karadan bağlar Durur mu bu aşkla önümde kocaman dağlar Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Gönül istemezsin arada olsun kara perde Kara perde seni düşürür derde Arar gece gündüz âşık senle der sevdiğim nerde Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Aşk ile gezene yakışmıyor nazar Aşk alınmaz ki arama kurma o Pazar Bu âşık şair hissettiklerini elbet yazar Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Sezar demedi mi sendemi brutus Arkada hançerleyen çıkar dost casus Hak yolda hakka gönüllere yürüdü dost Yunus Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Âşık dediğin yanmadan tütmez Hasret olsa da aşk hiç bitmez Ne âşık nede sevilen terk edip gitmez Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde Kul Mehmet’im vakit gelince eşilir mezar Kul yola çıkar yürüyüş başlar azar azar Bilemezsin mezarını kimler neden kazar Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde ey gönül Mehmet Aluç © Kul Mehmet |