Yürüdüğüm hayat yolunda
Kaldırım taşları çok iyi tanır beni
Sevdana döktüğüm gözyaşlarımı
İçmesinden nefret ettiğim
Lakin hasretin ateşinde tüttürdüğüm sigaramı
Gözlerimin ucunda
Hayalini nasıl gördüğümü
Beklemenin sabır taşı sessizliğini
Hiç bilemedin
Oysa sensizliğini çiçeklere sorsaydın
Böceklere kuşlara
Başını kaldırıp semaya
Sorsaydın bir kere olsun şu kaldırım taşlarına

Adımlarım ağır bir vagon gibi
Taşır bedenimi
Birde üstüne eklenince yüreğim
Diz çöker aşkına
Oysa ayaklarım taşımazdı yüreğimi
Avuçlarına alsaydın bir kere
Görürdün nasıl sevindiğini
Şimdi melekler bile ağlıyor halime
Ve ben uzanmışım bir yere
Baş ucumda bir kaldırım taşı sen diye

Geceler ömrüme yar oldu
Gündüze küs
Hoyrat hoyrat esen rüzgarlara inat
Oysa gece kadar yakın olsaydın bana
Sarıp sarmalasaydın
Ve sonra bıraksaydın
Esip geçseydim senden
Yanıp da kül olsaydım sende
Sonra başıma bir kaldırım taşı vurup
Yok olsaydım ellerinde

Hasretin deminde öpüyorum
Ve biliyorum ki yine anlamayacaksın beni
Bu yüzden diyorum ya sevgili
Senden gayrı bir tek anlar beni kaldırım taşları