YÖRÜNGE/M
Gün
Sevgin’le ay/sın O kadife, naif yüreğini Yalnız mutluluk baysın. Sen ki; Bende, Firari ruhumu aydınlatan Mülteci, utangaç bir Dolunay Hücrelerimin Zarif yapı taşları gibi Parlak asi ve sürgün Koca bir Güneşsin. Yani hücredaşım Sen hep var var var/sın Ayıracak/sa da bu can/ı Ahhhh ah "Sensiz fakir"i ten/den Şol yoksul/u bir kuru candan Var/sın ayır/sın Bu sükût/u dilimi de Ses/den ve sen/den. Bir tek "içre’i ben" kalsın bana Ben/den ve sen/den Yeter ki; O arsız O sabırkolik Umudum sen de nefes alsın. Bu hasretin/in yörüngesi de Yalnızca ve hep B/ırak Ben/de kalsın. 19:07:2016 |