Boş Dile Üzüldüm
Gülmedim şu âlemde, gözümde yaş çağlarken
Dost diye uzatılan, sahte ele üzüldüm İkiyüzlü insanlar, yüreğimi dağlarken Divanda sessiz kalan, onca tele üzüldüm Gönül vermem bir daha, şu dünyanın varına Yüreğimden yanmışım, gönüldaşın narına Rabbime teslim canım, nefes olmaz yarına Seher vakti üstüme, esen yele üzüldüm Dost gönlünden gönüle, köprü kurulur derler Düşersen eğer zora, iz bırakmaz giderler Gönül köşkünü yıkıp, yakıp talan ederler Bal deyip de sunulan, yalan dile üzüldüm Ahiret mezrası mı, yoksa kullar mı hasta Kalmadı hiç umudum, yüreğim kara yasta Her verdiği selamda, fitne aşılar dosta Küre-i arzda biten, viran hale üzüldüm Sitemdir gönlümdeki, gönül isyanı değil Aklımda sakladığım, akıl nisyanı değil Hep yanımda duranlar, dostun has yanı değil Sağlam diye tuttuğum, çürük dala üzüldüm Son defa tövbe olsun, inanmam var bildiğim İçimde kor durmakta, acıdandır güldüğüm Dost deyip ağlayıp da, o kahrından öldüğüm Sözden mana almayan, gabi kula üzüldüm… 15.07.2016 05.00- İZMİR(2) Ömer Sabri Kurşun ***** *narına/Ateşine yanmak… *Ahiret mezrası/ Dünya… *fitne/ bölücü, geçimsizlik, karışıklık, arabozucu… *Küre-i arz/ yerküre, dünya. *nisyan/ kasıtsız olarak unutmak, hatırdan çıkarmak… *viran/ yıkılıp dökülmüş, harap, bakımsız kalmış *gabi/ Anlayışsız, ahmak, kalın kafalı, bön… ***** Şiirimi uğur böceğine layık gören ve taltif eden sitemiz yöneticisi Habib hocama ve seçki kuruluna teşekkür ederim. |