son zamanlarda, çok mutlu evlilikleri olan bazı tanıdıkların , eşlerini kaybettiklerinde duydukları acının , çevreye yansıması. ve acılara rağmen hayat devam ediyor gerçeği.

Bir adam vardı, genç,akıllı,çalışkan
Tuttuğunu koparan.
Hayata erken başladı.
Hayal dünyasında değil
Acımasız gerçeklerle yaşadı.
İnandığı doğruları savundu
Haksızlık karşısında susmadı.
Güçsüzün, haklının yanında oldu.
Okudu, okudu, okudu..
Sermayesi bilgi ve sevgi
İnandığı yolda ilerledi.
Ve bir gün, ruh ikizini buldu.
Sanki ayrı bedenlerde
Tek kişi olmuşlardı.
Aşkları dillere destan,
Sevdaları yüreklere sığmazdı.
Elele verdiler, yıllarca beraber yürüdüler
Birlikte daha güçlüydüler.
Zamanla aile büyüdü
İnsan sevgisiyle dolu yürekleri
Evlat sevgisiyle tanıştı.
Zaman koşar adım ilerliyordu
Ne zaman, nasıl, ne çabuk büyüdüler derken
Yuvadan uçtu bebeler…
Sonrası biraz yalnızlık
Biraz hüzün, biraz acı.
dillere destan aşk göze mi geldi ?
yıllar mı yıprattı bedeni ?
hiç beklenmedik bir anda
neden niçin nasıl lara cevap bulamadan
dünyanın bütün yükünü yüreklere taşıyan
O büyük acı, dönüşü olmayan ayrılık…
geldi buldu kadını.
Bir anda ayrıldı yolları bu sevda yolcularının
Biri Melek olup uçup gitti sonsuzluğa
Diğeri yelken açtı Yalnızlığa.
Bedeni sanki yarım…
Sessiz, sakin, tepkisiz
Adım adım yürüyordu adam.
Sonra düşündü,
Güçlü olmalıyım, ayakda durmalıyım dedi.
Doğanın kanunu bu…
Tek başına geldik dünyaya
Yine tek başına gideceğiz bir gün
Sonsuzluğa.
Bugün Nefes alabiliyorsam eğer,
tek başıma da olsam
Devam etmeliyim Yaşamaya…
hayat yolu nereye çıkarsa .
yeni bir sayfa açtı tek başına
tek çıkar yol buydu
alışacaktı onsuz yaşamaya...
…