Gecenin Sessiz Yüzü
Gecenin sessiz yüzü bulmuştu beni bu karanlıkta ayın beyaz yüzü ilham vermişti bedenim bana isyan eder haykırır bir sahte aşk peşinde ne işin var der gibi ve şimdi isyan eden bedenim öfke ile çevrili bakışların gözlerimin önünden gitmez nefretle bakıyorum oysaki ellerim tutmaz satırları yazarken kalbim kahreder hayata yıldızlar kar tanesi olup saçlarımı okşayarak yağar gözlerim uğruna adanmıştı nerden bilicektim bir perinin verdiği aydınlığın yanlış yola götüreceğini her yer ölü kokuyor nereye baksam mezarlık nereye dönsem bir ihanet cesedi burası kaybolan aşk mezarlığı çünkü burası beni en son bıraktığın yer
|