Bir Aralık ayının arkasında
Biraz çocuk biraz genç kızdım
Biraz uçarı bir şarkı biraz mektepliydim
Daha taze bir filizdim
Göğü henüz tanımadan ayaklarım suya erdi
Ve göğsüm sütlendi bir Ocak vakti
Daha onaltısındaydım oysa
Kirli bir Mahşerin atlısı üzerime sürüldü
Aşk bana yabancı ben Aşk’a ürkek mektepli
Henüz tanımadan birbirimizi
Telli duvak avucuma yakılan kara bir kına
Çocukluğumun kınası yakılırken
Bir köşeden Gençliğim ağlarken bana
Yani bu tazecik bir çiçek istemeden mi evlenecekti


Benim dinlediğim çocuk türkülerde
Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar
Ve aşrı aşrı memlekete kız vermesinler diye çalınırdı
Kim giydirdi bana bu beyaz kefeni şimdi daha ölmeden
Ellerim kalem silgi kokarken
Yabancı bir tenın dokusu ve kokusu nasıl çıkar
Kaç keskin kılıcın ucunda bir baharım söner
Kaç Deryalar’da
Göğsümün yangınları alışık olmadığım bir yorgunluğumu yıkar daha çocukluğuma eremeden
Ve ben şimdi onyedisinde kara yazgılı bir anne

Anne be
Sende’mi böyle saçını süpürgelere yüzünü saklaya saklaya gittin
Saçlarım’da daha bir rüzgarın esmesi bitmeden
Göğsümden erken akan helal sütler dökülürken
Kim kimi kucakladı Anne
Yavrusu yavrusuna muhtaç iken
Anne be şimdi sana
Aşk’ı sorsam
Gözyaşının tarifinden hem çocukluğum’un hem gençliğim’in aklı karışacak
Nasıl anlatırsın bana Aşk’ı bilmem’ki Anne bilmem’ki
Beyaz düşlerim kapı arkasında unutulmuş
Ve dudağı’ma zorla söyletilen bir isim var artık
Ben son bir yaz güneşinde veda etmişim gençliğime
Yıllar beni devirirken
İçimde kopan fırtınalarımda
Çoğu zaman gecelerin koynuna zor attım kendimi
Kurşuni bir göz yaşımı
Geçmişte kalan zemane çocukluğumun mazisi sildi hep


Ah be Annem
Ben şimdi
Aşk’ı öğrenemeden mi bitireceğim yani hayat mektebini
Kendi toprağımın kuraklığında
Çocukluğumun infazı erkenden verilmiş
Bir kaç davara ve körolası kara bir toprağa satılmışım yok pahasına
Gün gün çürüyorum be Anne çürüyorum..


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ