Çiğdemler çiçek açmalarda, bu ilk baharda,
Toprağı nasıl yarıp çıkıyorlarsa bu hayata,
Gamzelerde deldi ruhumun taş duvarlarını,
İçimdeki çocuk yeniden doğdu, yeni hayata…

Kalbim şimdi ezbere söyler gamze türkülerini,
Bazı şeyler çekilip gittiler, yerini gamzeler aldı,
İki sevgili olduk, uzaktan uzağa yakınlaşmadan,
Yalnızlığımda arkadaş, benimle baş başa kaldı…

Gönül bu son seferinde gökler ötesine yöneldi,
Meşakkati bir hiç kelebekler gibi ışığa koştum,
Sinem, ayı, güneşi sığdıracakçasına genişliyor,
Onlarla beraber bir kere daha dirildim, coştum…

Bazen varlığının farkında olmasak da çekicidir,
Gamzesiz yüz, bir yanak, bir kadın düşünülemez,
Duyanlara sesler çıkarır, çıkan sesler mânâlı,
Mesafesiz kulağa seslense, ruh ısınır, üşünülemez…

Kadının gamzeleri, güzelliğinde temel ögeleridir,
Erkeğin kalbini çalmak sadece mideden geçmez,
Bazıları kör bakar, görmez yanağın bu cazibesini,
Mesafe koyar yanağa, sen gibi gamzeliyi seçmez…

Şimdi zamanı, çık sen sen den, gör sendeki beni,
Özgür kalbim de yeşeren, sevgine sevgi katarım,
Artık rüya ve hayali iç içe işlesem de, zenginiyim,
Senden aldığım mirasla, Vehbi Koç’a hava atarım…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.