Ve gün gelmis ağlayanlar da gülmüştür..
Hersey yoluna girmiş ve Allah sesini duymuştur..

Sararan yapraklar yeşerirken göğe ulaşmış..
kırık sonlar bitmiş ve elemli boşluklar doldurulmuştur..
Tavana dikilen gözler huzuru bulmuş..
dalgın düşünüşler geçmişi değilde
artık geleceğin hayalini kurar olmuştur..

Hoşçakal demeden gittiklerin
yüreğinde kuru sancılar bırakmış
Hoşgeldin dediklerin
ıslak güller getirmiştir

Ve de Yepyeni bir şiire başlanmıştır..

Özlemi almış başını gidiyor görmediği diyarlara..
Kavuşmak çok zor olmasa gerek bu baharda..
Kimi sevebileceğini bilemediği ıssız bir andın..
Meğer bu sessizliğin boşluğundaki hayatında sen vardın.

Kime baksa seni hatırlayacağı gerçeği
İlk yoluydu aşığın..
O anın yansımasıyla kalbinin şeffaflığında
Geleceğini gördü ilerlediği her adımda..
Seni seveceğim dedi azar azar damla damla..
Ve Açmıştı kapılarını sonsuzluğa...

Seni seviyorum diyebiliyordu
çünkü yüreğinin hissedişindeki
her zerresini biliyordu
Seni sayıklamaktan vazgeçmeyecek
artık ses telleri
Çünkü sen yaşamı oldun ondaki hislerin
Sen aydınlığı oldun gözlerinin..

Gitmeyeceksin ki
kabulu olduğunu bilecekti..
Varlığın onun yeteriydi..
Yokluğun kahroluşun
en beteriydi..

Şimdi açınca kanatlarını sonsuzluğa
bilirdi uçabileceğini
Ne zaman yalnız kalsa
alır eline kalemi ve
düşünecekti gözlerini
Zordu geçmişin hatıraları
ama güzel olacaktı geleceğin sonları diyebildi..

Caneyy dedi içinden
ve kopardı kendini geçmişinden..
Ses verdi tuğ’dan daha ince bir sese
Yürüyecekti işte..
Belki zorlu belki virajlı yollardı
ama yürüyecekti...
Belki hazin belki kadim
ama yine gidecekti..
Gökten taş düşse
yer yarılsa içine girse
yine Dönmeyecekti...
Kıysa kendine,
yalpalasa bu yolda,
Adımını attığı an durmayacaktı..
Adımlarını atmıştı çoktan..
vazgeçmişti artık o adımları saymaktan
Yürüyordu engin saydığı,
zengin gönüllü kirli bir coğrafyanın
en temiz yüreğine..
Yol onun yolu..Aşk onun aşkıydı..

Elinden tutabilmişti yüreğinin...
Özlemini yaşayacaktı bahar akşamlarında
Yaşları kurumuştu gözlerinin
Sevecekti artık her nabız atışında

Baktığı gözlerde gördüğünü yazamazdı belki
Ama gördüğü surete
bütün çiçekleri sığdırabilirdi..

Yolun başı acı..
ortası mutluluk
Sonu huzur olacaktı..

Bitmedin..
bitmeyecek bu siir
Geldin diye
durmayacak bu titreyiş

Son duraktan, Viran topraklara
bir ses yükseliyor şimdi
Gel canee..
Avuç avuç koklayayım seni..
Bastığım toprak gibi
hissedeyim yüreğini...
Evrenimin tüm zorluklarında
bulayım mücadeleni

Şimdi yıldızlı gecelerde
gözlerinden öpmek
ve yüreğinden yakalamak geliyor içimden..
Gökyüzünü seyredişindeki mucizeye
tanıklık edip
senle ufka açılıp
volkanik bir çığı aşmak geliyor
yüreğimin sesinden..

İçimden geçen her duyguda..
Sen..Senn deyip
susacağım artık..
Çünkü sen
Ellerimin akısın
Yeterimden fazlasısın
sadece sen diyebilirim artık..


‘’başlangıcı olduğun yüreğin
kutsal topraklarına hoşgeldin prenses"

Sezgin SEVEN