EY GÖNÜL.
Eyy gönül.
Ey yüreğim! Hüznün kara bulut gibi çöktüğü, yıldızsız simsiyah, geceye benzer halin. Terkedilmiş koca bir ülke. Yıkılmış, kanayan yaraların feryadından, kan damlıyor gözlerimden. Uçurumun kıyısındayım. Bütün dağları geçtikten sonra, hızla yaklaşan ölümün ayak sesleri, tek duyduğum! Hayatın ruhunu sızlatırcasına. Sevdaya dair ümitleri dağıtırcasına. Geçek benim diye haykırıyor, tüm ihtişamıyla, Öyleyse, ben, niye, sevdim? Aşk’ın kanatlarına neden tutundum, bunca zaman? ... T.C.Nigâr Güler. 10.07.2016 |