Yoruldum Artık
Yorgun gönlümün sessiz feryadı
İliklerime işlemiş acılarım benim Gök mavi güneş kızıl etraf yeşil Ne farkeder ne farkeder Gözlerimde yalnızlığın yorgunluğu Dudaklarımda mağlubiyetimin suskunluğu Ellerimde bir avuç pişmanlık Etrafımda gündüzler bile olmuş Olmuş karanlık… Mutluluk kâf dağının ardında Yalnızlık dost gibi yanımda Işte herkesi taşıdımda sırtımda Yine ben yine ben kötü oldum Zaman iyi gün dostlarının günü Şimdi daha bir başka özler oldum dünü O çocuksu gülüşümü Sırra kadem basmış mutlu yüzümü Şimdi saçlarımda karlar Şimdi gözlerimde yaşlar Artık çıkmaz sokaklar Ve ellerimde Ve yüregimde Binlerce pişmanlıklar Yoruldum artık Yoruldum… Recep Demiray Yoruldum Artık |