kısım ı.) sürgün

yolculuk miras belli, sırtımda çul bir aba
hangi yokuş sapaysa oraya yürüyorum.
ne demiştin hatırla, ben unutmadım baba
bahtıma ne düştüyse onunla çürüyorum.

dilimde birkaç küfür, dilimde tövbe - eyvah -
sen hangi arasat’ta kaldın ben gibi baba?
sen huzur göçeğinde, benim her rengim siyah
maviyi kıskanırken tan yerindeki çaba.

yol uzun, adımların arası birkaç asır
bir ebabil kaç taşı yüklenir bir gün boyu?
ellerim kalûbelâ, avuç içlerim nasır
kaç bebenin kursağı boş kalır sürgün boyu?

belli ki bir uçurum kenarı son adresim
belli ki koparmayın diye böyle zalimim.
cebimde bir kaç kuruş zulamda bir kaç resim
voltama "ah"ı ortak etmek bütün talimim.

ne bir yar kıyısında yâr bekleyen acizim
ne de nefes dışında alacak bir şeyim var.
ne adımlar tükettim, ne şanım var ne izim
ne de adım dışında kalacak bir şeyim var.

besmelesiz çökülmüş bir yer sofrası değil
hesabı mahşer günü ödenecek sanılan.
üç kuruşluk bir dostun ucuz tafrası değil
birkaç redif içinde öylesine anılan.

çünkü ben bir kâğıdı - o yokuşta rastladım -
cebime iliştirip dert ortağı belledim.
çünkü ben bir boşluğu dolaşıp adım adım
hangi meyve yasaksa önce onu elledim.

korkumu gözlerimi kısarak izliyorken
uyandım sandığı an uyuyacağım birden.
ruhumu kaybettiğim aşkla temizliyorken
"eyvallah" diyeceğim; "gel" duyacağım birden.

sönecek tüm ışıklar, kapanacak perdeler
"eyvah" dediğim anı kaydedecek melekler.
ne girdiğim tarafta, ne baktığım yerdeler
ne de hayal ettiğim gibi şimdi dilekler..


dokuztemmuzikibinonaltı
istanbul