' bizim ev çook uzak, çok'
ölümlülüklerinden tutaladım bugün varlığımı.
aslında muteberce acıksı bir halim vardı; oncası özlediğimi buncaca hassas ve kırılgan kawrar iken.. velhasıl; tekrar ellerini tutmak ne güzeldi çocukluğumun, gidip gidip minik minik dokundum dudak ucumla, hissedecek denli yeterlice canlılığını. tazelemek gibiydi, canlılığımı.. ruh yüksek ve süzgün, bugün. geçmişimin raflarında dolanır gibiydi parmaklarım, hala çocuk izli anılarımla. bir de, mükemmel bir ezginin tınısı geziniyor ayak ucuyla kulaklarımda. gidip gidip minik minik dokundum dudak ucumla, hissedecek denli yeterlice sıcaklığını.. |
sevgimlesiniz