SÜRGÜLEMİŞRuhunun kapısını sürgülemiş penceresini kapatmış ışığa o geceler gündüze çevrilsede yerinden kalkamazmış bir adım atamazmış dilinde sebepsiz bir özlem şarkısı tekrarlanıp dururmuş. düşler kurarmış; renk armonisine kapılmış güzel koku salanı seçememiş; ve gönlüne yakışanı... her sevgi içinde olaymış kıyametmiş her aşka yakarıştan sonra anlamış ki onu kendinden başka anlayan olmamış. bahçeler bulmuş, yine yüzü yere yıkık umutsuz şekilde çeşitli çiçekler derliyormuş güzel de; yönünü çevirmeden hazanı gelirmiş: bu halde içindeki bülbül kafesinde esirmiş bu halde çölüne damla bile düşmezmiş bu halde arının balında şifa aranmazmış. Nuran KARACA16:08 07.07.2016 |