YALNIZLIKLAR OTOBÜSÜ
Toplanıyor yine yalnızlar otobüsünün yolcuları
Yüreklerindeki sevda ateşleriyle sıradalar Yorgun şöförüyle, eskimiş yıpranmış Ve kocaman bir gürültüyle açılan kapılarıyla.... Hiç bitmeyen seferleri, kara gecelerin derinliklerinde Her yeni duraktaki aynı yolcuları ağırlıyor Uzun ince kolidorlarında Aşınmış koltuklarıyla.... Tütün kokuları her açılış kapanışında kapılarının Yükü ağır yanlızlıklar taşıyor her gün doğuşuna Yogunluktan kapanıp gözler, düşünceye kadar uykuların kucağına.... |
belki en yorgun o dur.
Yalnızlık ise hepimizede bir şekilde olan.