Kâinat Neden Bomboş Dön Bir BakDön bak dön bak dön bak âleme Dön bak semaya kâinata bom boş Gönüller bom boş değil hoş Yok, hiçbir şeyin tadı bu böyle olmazdı Bak havaya bak ovaya bak semaya bom boş Neden sema bom boş neden cihanda kan damlıyor Neden nefret nefrete dörtnala koşuyor Neden insan mutlu olmuyor Silkelen bir ıstırabı ile az yan az uğraşarak Az düşünerek bir kere az uğra bir yere gönüle Ellerde dolu silah bulunmaz mı bir felah Felah dersen yanımızda neden sema âlem bomboş Âlemi semayı ne doldurur gönülleri ne okur sarar Âlemi âlemlere Rahmet Nurdan nur Resul ile dolar Nurdan Nur Kur’an ile dolar Nur İman ile nurdan merhameti yaratan Yüce Rahman ile Onun merhameti ile dolar Yoksa kan akar kan damlar Yok, olur masum körpecik can Yıkılır gönüllerde saraylar han Ey insan ey nankör insan Sana kim dedi nefrete zalime kan Onunla ol insan canı yak insanlığını yok san Akacak sendede en sonunda kan Zalim senin kanını kurutmadan bırakır mı ey can Nasıl kandın sen ey insan Kandın mı bir kere Alıp götürür seni her yere Nefrete Yıkmaya Ölüme Nasıl ürküttün gönül kuşunu Nasıl çıkarsın şimdi yokuşu Bu mu insanlığın duruşu Bu neyin hangi hırsın vuruşu Mutlak olan merhametti Bu neyin nefreti Bu ne telaş Yanındaki baksana kalleş Az dur olsana yavaş Rabbimiz bir Nur Kur’an’ımız bir Nurdan Resulümüz bir Nerede vicdan insaf bu yaptığın nedir Dön bak kâinata Olan değil bu mutlak Gezmesene öyle aylak aylak Elindeki gönlündeki kaç para eder Baksana seni âlemi bitirir gider Gönülde âlemde ömrümüzde Ne zaman Nurdan Kur’an yeniden inecek Nurdan Nebi ne zaman kapısını çalıp içeriye girecek Merhamet nerede nasıl oturacak saracak içini İçindeki azgın fitneyi ne zaman kovacağız Diller ne zaman gönüle tercümanlık edecek Yüce Rahmana acizliğini bilerek yalvaracak sözleri tüketecek Hani nerede Herkes neden bin bir başka dertte Derdimiz bir olması yakın değil mi? Bir sabah nasıl gelecek Açık değilse kapı nasıl içeri girecek Nasıl gülecek bebek Kaçışlara kim dur diyecek Nasıl gülünecek Nasıl nereye yürünecek Gönüller kopuk kopuk Nereye varacak menzilsiz bu yolculuk Böyle olmaz asla Yola çıkılmadı hala kapılar açılmadı hala Kuşlar konmadı dala Yanımızda hep nefret mi ola Şeytan dünya arzuları kimin ola Ne fayda sağlaya Ah bu ne yaman çelişki İş değil ki yaşamak değil ki bizimki Uzatalım elimizi Saralım yetimizi Açalım gönül kapımızı Gönül sarayımızın kapısını Bırakalım Nur Kur’an Nur Resul girsin içeriye Merhamet kardeşlik girsin dolsun kâinatla beraber gönlümüze Yoksa hayat ömür âlem bom boş kan ile dolacak Bu ömre hayata âleme yazık olacak yazık yazık yazık Bize lazım değil böylesine kazık Bize kardeşlik az lazım Bir lokmada azık Bir lokmayı bölüşürüz ufak ufak olsa da az cacık Mehmet Aluç-Kul Mehmet |