Geçmiş dönemde yaşanılan sıkıntılar ortamında kaleme almaya çalıştığım bir çalışmam.

Derdi olan rahat uyur mu sandın?
Söylenen her söze inandın, kandın,
Zemheri ayında ateşte yandın,
Eksilmedi, kafanda hiç dumanın.

Yastığın taş olur, kirpiğin diken,
Felek değil midir? Belini büken,
Herkes dostun idi, cebinde varken,
Kimse duymaz oldu, şimdi amanın.

Uykusuz kapanıp duruyor gözler,
Geçmişi yâd eder, gönül çok özler,
Tutulmuyor artık verilen sözler,
Kalmadı ki yaşamaya gümanın.˟

Geceler derdine olmuyor ortak,
Sırtında bin iğne batıyor yatak,
Artık daha başka gerekmez kötek,
Çürüdü, döküldü şimdi her yanın.

Dertli’nin derdine bulunmaz ilaç,
Siyah tel kalmadı, beyazladı saç,
Sormaz oldu kimse, amca yaşın kaç?
Yüce Allah eksiltmesin imanın.

˟Güman: İstek, heves mânâsında kullanılmıştır.

ERDEMLİ-27 Şubat 2009 Cuma
Cafer AKSAY