GÜLYÜZLÜM’E ZİYARET (93)

Bugün yirmi altı, haziran ayı.
İki bin on altı, pazar günlerden.
Gülyüzlüm’ün geldim ziyaretine.
Durumu da ayni kalmış dünlerden.

Sanki bilinç yoktu uyuyup durur.
Nefesine destek boynunu vurur.
Gizlenmiş gibiydi kendin savunur.
Çok da sıkıntısı var ödemlerden.

Tansiyon düşüktü nabızda öyle.
Diğer değerleri normaldi böyle.
Sordum ona bana bir şeyler söyle.
Bakış bile yoktu güzel gözlerden.

Hastanede yedinci gün bitiyor.
Sekizinci güne girdik bak diyor.
Gün gün ile sanki yarış ediyor.
Sürekli bir şeyler gider özlerden.

İşitmeye hasret kaldım sesini.
Daha güçlü duysam şu nefesini.
Kondurabilseydik hep busesini.
Çok mutlu olurdu böyle gizlerden.

Bunları yazarken içim ağlıyor.
Yaralanmış gönül yürek dağlıyor.
Zayi Ozan karaları bağlıyor.
Umutlarda gitti şimdi tezlerden.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara 26/06/2016 Pazar
Yayın : 04/07/2016 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1033186/

Şiirin Hikayesi :
Sevgili eşimin Hacettepe Acilin yoğun bakım
Ünitesindeki yatışı ile son ziyaret saatinde
yaptığım ziyarete ait izlenim ve duygularımı
dile getirdiğim şiirimdir.