GÖL GELİNİ
Çoktandır özlemişim,
uçsuz bucaksız bir kır ortasında gözden kaybolmayı bir dağın eteğinde dinlenip rahat nefes almayı. bu sıcak yaz uzun sürdü , yordu ruhumu. leylanın gözlerinde, mecnunun hayali ne gezerdi ! ama gezer oldu: yemyeşil bu kır; yaşam kaynağı görebilene hissedebilene sayfalarca roman hem de eğiticiydi : bir de akşamların , kızıl rengi ufukta belirince mavi gölün derinliğinde bir gelin çıkar ortaya hala kınalı elleri. atı kanatlanmış o zamanlar, savurmuş gelini bir göle doğru ama ebediyete göçmemiş golün yüzüyinde görünürmüş süsüyle endamıyla tıpkı nilüfer gibi ve ansızın kaybolurmuş: o gelini sadece; kızıl akşamların koynunda eli çenesine dayalı oturup ufka dalanlar, sevgisi sonsuz olanlar görürmüş "ve ben onu gördüm " Nuran KARACA 14:17 28.06.2016 |