Çamaşırcıya
Özçiçek hocama saygıyla
Neler umduk ne bulduk hayatın akışında Yaşadığımız günler ne aldı ne götürdü Hep güzeli aradık baharında kışında Bazen göz yaşı oldu bazen sevinç getirdi Kimi kir saydı akı kimi ak saydı kiri Adamdan saymayarak "öteki" dedi ona Biri helal kazandı haram kazandı biri Zor tuttuk kendimizi kılıcı koyduk kına Siyasilere kızan boşa kaldırdı kazan Konuşmayı unutup anlattık elle kolla Mahpuslara tıkıldı doğruyu bulup yazan Ömrümüz risk altında koltuk altında kelle Göz koyduk her nemaya bizim diye aşırdık Bizim olanlarıysa koparıp eller aldı Sonu selamet diye sabırları taşırdık Öğünüp çalışmadık bir tek adımız kaldı Aslımızı unutup özendik Avrupaya Doluşup tencereye içimizde kaynadık Biz atla övünürken alem gitti uzaya Halimize bakmayıp bir de çalıp oynadık Her kıssadan bir hisse alırdık biz eskiden Atadan öğretilen ibret denen şey vardı Kirli çamaşırları alamadık askıdan Hep eyvallah denince vuran bir daha vurdu Nasıl çiçek kokacak bu çamaşırlar şair Sabunun terazisi kiri nasıl tartacak Ne yazıp ne söylesem yine bitmez bu şiir Sayfaları doldursam yine çoğu artacak Mehmet Fikret ÜNALAN |