İnsan Olmaya Gör
Yürü kırık camların
Koparılmış bulutların üstünde Gör farkını Yazgıyla yazdığın şiirin Kader ile planların farkını Yeter ki insan olmaya gör Seyredersin arşı ziyanda vicdanı Zülfikar-ıma yatmış Onca kahpe çiçekle böcek/ki Ne uykusu şerbet Ne kuytusu selamet nefesin Hıyar makat/ta Dedelerin densizi üç yaşında Kirpiklerin eğe tutar Gözler çelik bıçak çeker Hele ki insan olmaya gör Şehadet getirir dünyanın yarısı Sevmek mi/ Bugün olmaz sevdiğim Sabahlar Göğsümü yırtıyor dergahta Dağılmış tesbih gibi Her köşesinde evrenin Kılıç sallıyor edebim hayam Ne kaldıysa kızgın çöllerden Kalbimi tekmeliyor insanlığım |