KEŞKE HİÇ BÜYÜMESEM
Çocukluğumun en güzel düşüydü,
Biran önce büyümek. Meğer ne büyük hataymış, Bu kadar acele etmek. Hani yakartop ta çok can kapmıştım ben. O canlardan birini versem. Başa dönsem yeniden. Bu defa hiç acele etmeden. Tadını çıkara çıkara İki cep dolusu erik aşırsam, Rıza amcanın bahçesinden. Tek kale maç ta kaleci olsamya ben Hem de hiç gol yemeyen. Üç kornel bir penaltı olsa mesela. Çıkarsam her topu planjonla. Simoviç olsam bir t-short bi donla Üstüm kirlenince dayak yesem annemden Terliğini çıkarınca kaçacak delik arasam. Annem kıçıma kıçıma vursa onla. Hem ağlasam hem acımadı ki desem. Keşke hiç büyümesem. Keşke hiç büyümesem. Adem Çoban Dilenci |