Şemsiye
Onsekizinde uçurum bi yürek
Tırmanmaya çalışan parmaklar Vazgeçilmiş insanlar Sarpasarmış yarınlar Darmadağı umutlar Unutulmuş , unutulmuş hayaller Hayat nekadarda erken hissetiriyomuş gerçekliğini Seneler nekadarda koşar adım gidiyormus ölüme... Huzur nerden ögrendi bukadar hızlı kaçmayı benden Ve tartılar neden and içmiş bukadar sabrımı ölçmeye Tebessüm yakışmadıgından mı bukadar uzak yüregime Atıgım her adımda neden cıkmaz bi sokta alıyorum solugu İmkansızlıklar yağmur olup yağarken üzerime neden bi şemsiye tutan cıkmıyo o milyonlarca ınsandan bir tane ? |